‘Your middle name must be patience, lady!’ Het duurt even voordat het kwartje valt, maar de kassamedewerker van Boots geeft me een gulle schaterlach en ik begrijp wat hij bedoelt. De dame voor mij in de rij had namelijk zojuist afgerekend en nam hier lekker de tijd voor. Ze wilde het een en ander terugbrengen en ruilen en het leek wel alsof er een bodemloos vak onderin haar kinderwagen zat.
Er bleven maar spullen uit komen.
Terwijl ik die grote ruilactie gadesloeg, vroeg ik me af of het wellicht verstandig zou zijn om van rij te wisselen. Maar na lang wikken en wegen bleef ik roerloos in de rij staan. Ik had geen haast. En zo kreeg ik dus een complimentje voor mijn engelengeduld van deze vrolijke kassamedewerker.
Ik herkende de beste man ineens van een paar weken daarvoor. Toen rekende ik ook bij hem af en toen gaf hij me ook al een compliment. Ik had het de eerste keer niet verstaan en toen ik om herhaling vroeg, zei hij op een iets luidere toon: ‘You look very nice!’
Ik moest ervan blozen.
Niet in de laatste plaats omdat ik vermoedde dat de klanten achter mij het de eerste keer al hadden gehoord. Hoe dan ook kwam het compliment als geroepen, want ik was op weg naar een date en dit kleine gebaar gaf me de juiste boost. En wéér toverde deze kassamedewerker dus een glimlach op mijn gezicht toen ik de Boots uitliep.
Heb ik echt zo’n engelengeduld? Of heb ik nu gewoon minder deadlines en afspraken en dus méér tijd? Heb ik vanwege die rust en ruimte nu ook vaker gezellige spontane gesprekken? Of is het personeel hier gewoon vrolijker? Gisteren ging ik naar Costa Coffee en voordat ik goed en wel binnen was zwaaide de jonge barista al enthousiast van achter de toonbank naar me en riep: “Latte?”
Oké, ik kom daar bijna dagelijks, dat schept natuurlijk een band.
Of misschien komt het ook omdat het horeca – en winkelpersoneel hier altijd, voordat je je bestelling doorgeeft, vraagt: ‘Hoe gaat het?’ Het is waarschijnlijk een standaardprocedure, maar ik vind het zó leuk, dat ik er graag uitgebreid op inga en ook terugvraag hoe het met hun gaat. En zo is winkelen dus een heel vrolijke en sociale bedoeling. Ik koop daardoor natuurlijk ook meer, maar dat terzijde.
Zulke kleine gesprekjes, interactie en complimentjes kunnen je dag echt maken.
Ik weet dat natuurlijk als geen ander in mijn eigen werk als Meisjes van het Compliment, waarbij ik zelf mensen persoonlijke aandacht en complimenten geef, maar ik ervaar het nu ook ten volle andersom. Kleine momentjes van aandacht, waardering, contact en verbinding kunnen echt verschil maken. En het motiveert me nog meer om niet alleen in mijn werk, maar ook dagelijks op straat even oogcontact of een gesprekje te maken met voorbijgangers. Een aanrader!
Geef een reactie