Zolang ik nog vrijgezel ben

Om nieuwe mensen in Londen te ontmoeten, schrijf ik me meteen in voor een groepswandeling via de app MeetUp. Er zijn nog geen andere wandelaars als ik aankom op het verzamelpunt, dus ik verschuil me snel in een van de bushokjes op het verwaarloosde station. Vanaf die plek heb ik goed uitzicht op de ingang en kan ik, als het me niet bevalt, altijd nog in anonimiteit terugtrekken. Idioot eigenlijk, je schrijft je met plezier ergens voor in, kijkt ernaar uit, maar als het moment dan vervolgens aanbreekt, wil je je verstoppen onder een deken en afzeggen. Koudwatervrees.

Tall dark stranger
De ingang van het station vult zich langzaam met mensen in ANWB-outfit: bergschoenen, hoog opgetrokken sokken, crèmekleurige shorts en fluorescerende windjacks. Vanaf mijn schuilplaats sla ik het allemaal gade en blijf ik roerloos zitten. Maar dan passeert er ineens een knappe jongeman in wandelschoenen. Hij staat stil voor mijn bushokje en kijkt vragend om zich heen. Die hoort er ook bij, denk ik. Hij ziet er goed uit. Lang, donker haar, strak getrimd baardje, smetteloos wit shirt en een open uitstraling. Ik kom uit mijn bushokje. “Ben jij hier ook voor de MeetUp-wandeling?” vraag ik hem. Hij lijkt opgelucht om mij te zien. “Ja, dat klopt! Jij ook?”

We praten over onze ervaringen met MeetUp tot dusver, over het leven in Londen en onze passie voor wandelen. De hele wandeling kletst ik onafgebroken met deze knappe Engelsman en tegen het vallen van de avond eindigen we samen in een pub met een welverdiende pint. Tijdens het wandelen had ik vooral tegen de zijkant van zijn gezicht gepraat, maar nu hij voor me zit, vallen zijn heldere, vriendelijke blauwe ogen en volle donkere wenkbrauwen mij ineens op. Ik weet niet of het de biertjes zijn, of omdat ik hem steeds iets beter leer kennen, maar ik vind deze Londenaar erg interessant.

“Vind je het leuk om nog eens af te spreken?” vraagt hij. Alsof hij mijn gezicht kan aflezen. Ik voel me net een verliefde puber. Dit zou wel eens iets heel leuks kunnen gaan worden. We wisselen telefoonnummers uit op het station en nemen in onze fleecevesten, braaf afscheid van elkaar met een knuffel.

Zonnebrand als romantische smeerolie
Op de eerste officiële date komt hij me netjes ophalen en neemt hij me mee naar Windsor. Was dat niet hét toneel van de Royal Wedding? “Dat is een goed teken, Fran!” appt een vriendin met een smiley. Hij heeft me nog niet gekust, maar het is natuurlijk ook een echte gentleman. Misschien moet ik ‘m even wat aanmoedigen. Ik zet zonnebrandolie in als smeermiddel en vraag hem voor het hek van Windsor Castle of hij even mijn schouders wil insmeren. Zo begint dat tenslotte ook in films:  Je raakt elkaar even aan, het wordt wat ongemakkelijk en dan wordt er gekust… Hij smeert mijn rug netjes in. PUNT. Oké, dit was te subtiel, over naar Plan B.

We lopen een stukje verder en bij de rivier zie ik mijn kans schoon. “Zullen we even op de brug gaan staan?” vraag ik hem. “Mooi uitzicht hè?” Ik draai mijn gezicht naar hem toe en lach breeduit in zijn blauwe ogen. Het moment vóór die eerste kus is altijd spannender dan de kus zelf. Je kijkt elkaar aan, zwijgt en dan weet je dat-ie eraan komt. Voor even is het circus in je lijf en dan hoeft alleen een van de twee dichterbij komen, om die stap ook echt zetten. Maar door die ene blik is al bepaald dát het gaat gebeuren. Het werkt. Mission accomplished!

“Ik heb een grote glimlach op mijn gezicht”, appt hij me na afloop. Ik antwoord met een bevestigende reeks aan smileys terug. We plannen snel een nieuwe date; volgend weekend gaan we weer wandelen met een groep. Dit gaat lekker! Ik ben nog geen twee weken in Londen en heb nu al leuke Briton aan de haak geslagen. Boven verwachting.

Rules don’t apply
“Niet gelijk er bovenop zitten hè Fran, laat hem maar even het werk doen. Hard to get spelen, want je bent superleuk en daar mag HIJ moeite voor doen.” Een ongeschreven regel waar ik nog even haarfijn aan herinnerd word door een vriendin. Ik kan me er alleen niet zo goed aan houden. Misschien ben ik meer een jager. Hoe onbereikbaarder een man, hoe leuker ik ‘m vind. Ik weersta de verleiding om hem te appen, maar als het eenmaal vrijdag is en ik nog steeds niets van hem heb gehoord, ben ik klaar met het spelletje.

“Hi! Hoe gaat het met je? Heb je een fijne week gehad?” app ik hem. “Morgen zien we elkaar weer bij de wandeling hè? Héél veel zin om je te zien. Zullen we 13.30 uur daar zijn?”

“Nee”, appt hij meteen terug. ‘Ik heb al besloten dat ik niet meer ga wandelen. Ik wil het WK voetbal zien met bier en een afhaalmaaltijd.”

Pardon?! Mijn hart gaat sneller kloppen. Ik moet het nog een paar keer lezen om zeker te stellen wat hij zojuist appte. Was hij sarcastisch, is dit een grapje?

“Haha, nou dat is een goed alternatief”, app ik met een knipoog terug. Misschien heeft hij een slecht gevoel voor humor, en moet ik het spelletje even meespelen. Dit is vast een misverstand.

“Ja, ik hoorde niks meer van je”, plopt het volgende WhatsAppje. “Ik ging er vanuit dat je me niet meer wilde zien. Dus ik heb mijn eigen plan getrokken.”

Oké, dit is de laatste keer dat ik me aan datingregels ga houden, zoveel is duidelijk. Maar dat hij nu besluit om niet meer te gaan wandelen, zonder me iets te laten weten. Dat is niet helemaal volgens het hoffelijke gedrag van de Engelse gentleman waar ik hem voor aanzag. En zegt hij nou echt dat hij liever in zijn eentje voetbal met een afhaalmaaltijd kijkt, dan met mij afspreekt?

Ik geef hem toch nog even het voordeel van de twijfel. “Ik vond het juist hartstikke leuk met je en zoals ik zei, keek ik er heel erg naar uit om je weer te zien!” app ik hem terug. “Als je twijfelde of ik je nog wilde zien, waarom heb je dat niet gewoon gevraagd?”

“Sorry, ik heb dit nog niet verteld,” appt-ie “maar ik ben gediagnostiseerd met relationship anxiety. Ik kan dit niet. Ja, zo zie je maar. Ik ben anders dan je denkt. Succes verder.”

Bindingsangst
Relationship anxiety? Is dat niet hetzelfde als bindingsangst? Kan je daar tegenwoordig voor gediagnosticeerd worden? Ik zie ‘m al zitten bij de huisarts, die hem het ‘slechte nieuws’ moet vertellen. Mijn empathische helft wil hem nog wel geloven, en hem een begripvol berichtje terugsturen. Maar de ratio wint het. Want zeg nou zelf, zou iemand met bindingsangst de hele dag onafgebroken met dezelfde vrouw wandelen en haar vervolgens meenemen naar Windsor, het meest burgerlijke dorp rond Londen? Wat moet dat een kwelling voor hem zijn geweest! Ik krijg spontaan medelijden. Maar, hij eindigt zijn appje niet voor niets met “succes verder”, daarmee is de kous af. Dus ik houd de eer aan mezelf en verwijder hem uit mijn telefoon. “Don’t worry dear, there’s plenty of fish in the sea”, zegt mijn flatmate bemoedigend. NEXT!

Copywriter Frances (35) is nog steeds single, in tegenstelling tot veel van haar vriendinnen. Ze pakt haar koffers en gaat voor een half jaar naar Londen. Voor het populaire vrouwenmagazine V!VA schrijft ze over haar avontuur vol nieuwe vriendschappen, opmerkelijke dates en leerzame confrontaties.