Twee weken geleden vertrok mijn vliegtuig. Op weg naar een heel nieuw, spannend en speels avontuur op Ibiza. Nu sta ik weer met beide benen op de Rotterdamse grond, maar alles voelt anders. Ik ben herboren! Het is moeilijk, zo niet onmogelijk, om digitaal uit te drukken wat deze 11 dagen op het prachtige Spaanse eiland mij hebben gegeven. Toch ga ik een poging wagen. In de wetenschap dat het niet de volledige lading zal dekken. Het is verreweg het mooiste cadeau dat ik mezelf ooit heb geschonken!
7 dagen geluk
Op een idyllisch, ongerept en uitgestrekt landgoed in het oosten van het eiland ontmoet ik achttien heel fijne en bijzondere mensen. Met elkaar duiken we zeven dagen het geluk in, met de speciale retreat 7 Days of Happiness. Al snel leren we elkaar goed kennen. Niet door te vragen wat voor werk we doen, wat voor huisdieren we hebben of waar we het liefste winkelen. Of wat we van het weer en de accommodatie vinden en waar we allemaal wel niet op reis zijn geweest. We komen pas echt in verbinding met elkaar door onze gevoelens en ervaringen, die we op dat moment waarnemen, te delen. Door ons hart te openen en lief en leed te laten stromen. En dit allemaal onder de begeleiding van geweldige, bezielde coaches.
Je kunt pas goed schateren als je weet wat snotteren is
Niet eerder ervoer ik zoveel verschillende, intense emoties in één week. Zo word ik het ene moment geraakt en geconfronteerd met verdriet en heb ik het volgende moment pijn in mijn kaken en in mijn buik van het lachen. Ben ik in de ochtend nog moe van een slapeloze nacht, voel ik me in de middag weer klaarwakker en vitaal. Met dank aan een heerlijke, ontspannen yogasessie. Springen we in de middag als blije bommetjes in het zwembad, liggen we in de avond in heerlijke zitzakken, geboeid en geïnspireerd door de documentaire The power of the heart. Ik voel als geen ander hoezeer al deze emoties elkaar versterken. Want je kunt pas echt lekker schateren, als je daarvoor flink gesnotterd hebt.
De magische kracht van verbinding
En terwijl we al deze emoties beleven, worden we doorlopend in de watten gelegd met prachtige verhalen en sprookjes van storytellers, verrukkelijke maaltijden, ontspannende massages en hartverwarmende knuffels. We voelen, huilen en delen. We genieten, dansen en spelen. Elke vezel in mijn lijf staat AAN. Het is nauwelijks voor te stellen wat de magische kracht van verbinding is. Hoe enorm helend het kan zijn voor een mens om zich zo open te stellen voor zichzelf en voor de ander. Ik gun iedereen op de wereld deze ervaring. Als we allemaal 7 Days of Happiness (of liever nog veel meer dagen!) zouden beleven, dan zou de wereld er een stuk mooier uitzien.
Nu ben ik alleen
Aan alles komt natuurlijk een eind. Hoewel…. De zeven dagen mogen dan misschien voorbij zijn, het geweldige, dankbare gevoel blijft nog heel lang nazingen. En dat komt goed uit, want na deze week begint mijn volgende avontuur: in mijn eentje kamperen! En na een week vol aandacht, liefde en verbinding met prachtige mensen is het behoorlijk slikken om afscheid te nemen. Na een flinke dosis knuffels, tranen en zwaaien, arriveer ik op Camping La Playa Ibiza. NU BEN IK ALLEEN. Ik kan wel janken en vraag me af waarom ik dit ook alweer wilde doen. Ik wil terug! Maar we moeten verder. Aangekomen op mijn nieuwe verblijf zoek ik tevergeefs naar een campingmedewerker, want de receptie is dicht. Ik haal diep adem en vind de receptionist. Als ik eindelijk kan inchecken blijkt dat ik niet een caravan, maar een caravanPLAATS heb geboekt. Nu heb ik echt zin om in huilen uit te barsten en bij de receptionist op schoot te springen. Straks is alles volgeboekt en rest mij niets anders dan een zwerversbestaan.alleen op vakantie
Maar godzijdank is er nog een caravan beschikbaar. En vanaf het moment dat ik de sleutel van mijn schattige onderkomen krijg uitgereikt, begint het Grote Geluk 2.0. Het is een heel bijzondere ervaring om alleen op vakantie te zijn. En wat het extra bijzonder maakt, is dat ik echt vervuld ben met een gevoel van liefde, blijdschap en trots door de voorgaande zeven dagen. Ik merk dat ik veel ondernemender ben in mijn eentje en dat ik echt kan vertrouwen op mijn gevoel. Alles lijkt vanzelf te gaan. Ik maak prachtige ochtendwandelingen langs de rotsen, huur twee dagen een fiets en cross met een kaart op zak langs pittoreske dorpjes en stranden. Het voelt een beetje onwennig om tussen de auto’s over de rotondes te fietsen, bergopwaarts te klimmen en -afwaarts te racen, maar ik geniet met volle teugen.
Alleen maar niet eenzaam
Tussendoor heb ik heel veel leuke, korte gesprekjes met allerlei mensen op de camping, op het strand en in restaurants. We praten over mijn bijzondere tijd op retraite, het wonen op Ibiza en over genieten in het HIER EN NU. En het fijne is dat ik van iedereen een knuffel krijg! Ik ontdek hoe relaxed het is om te doen waar je ZELF zin in hebt. Ben ik na een uur wel klaar met het strand, dan hoef ik aan niemand te vragen of we zullen gaan. Ik sta gewoon op en waag me aan het volgende project. Heb ik zin in chocola, chips én bier, dan bestel ik het gewoon allemaal tegelijk, zonder dat iemand daar een opmerking over maakt. En ik bedenk een perfecte strategie voor wanneer je alleen uit eten gaat: zoek een plekje met je gezicht richting een mooi of interessant uitzicht, en let niet teveel op wat er achter je gebeurt.
Op de laatste avond zit ik aan een heerlijk tafeltje te dineren, met prachtig uitzicht over de zee. Plots komt er een vriendelijke man op me af en vraagt ‘Are you OK my dear? I always feel sad for people alone’. Ik lach en antwoord: ‘Well I might be alone sir, but I’m definitely not lonely!’
Geef een reactie